Park MaCeRaLarı

Benim çocukluğum 600 evlerdeki çocuk parkında geçti
o yüzden kapıda oynayan parkta eğlenen çocukları görünce
hiç yadırgamıyorum
ben gece 12de bile parkta sallandığımı bilirm
tokattaki evemiz site içindeydi çok yakın parkımız vardı
ben 1,5 yaşında iken taşınmışız
düşünün 20 yaşıan kadar o semtteydik
ben ,emre(ikizim),rukiye ,nuray ve diğer arkadaşlarım
sallanırdık,kayınırdık hatta futbol bile oynardık
ama ben hep kaleci olurdum
ne günlerdi yaaa çok özledim
şimdide buğlemi hergün götürmeye çalışıyoruz
daha 9 aylık ama çok bilmiş
bi sallanması var yan taraftakiler laf atmalar ,gülmeler
kendi dilince konuşmlar en güldüğümde bağırması oluyor

şimdi düşünyorum çocuğuma çocukluğunu yaşatabileceğim bi ortma yok
hep duvar yığını binalar
bizse apartman arkasın koşup oyandığımız o yeşillk bahçe
akşam üstü çaylar pastalar yapardı annemler aileler toplanır
çocuklar bir köşede oyanrken onlar sohbet ederdiler
şimdi ben apartmanda kimseyi tanımıyorum bile ne yazık ki
o bahçedeki
2-3 ağaçta olan kirazları sabırsızlıkla beklerdik
3 ağaçtan 8 dairedekiler ve yan apartmandikilerde dahil toplanır yerdik
düşünün şimdi çocuğumu parka götüryorum
bizim evin alt tarafındaki göletin yanındaki piknik alanını tercih ediyorum
ilk önce sallandırıp,kayındırıp sonra çimenlere bırakıyorum
yuvarlanıyor ,otlarla oynuyor
elinden tutup yürütüyorum
ne yapıyım çocuğum a.v.m götüriyım allahtan yakın bölgede piknik alanı var yine şükür ediyorum
parkı çok seviyor meleğim
görünce nasıl seviniyor o yüz ifadesini anlatamam ama çekeğim birgün fotosunu

o ablaları ,abileri oyandıkça onlara laf yetiştryor
eminim içindne bende büyüsümde şurda zıp zıplasam diyordur
şuan tek yaptıklarımız
sallanmak
kayınmak
elinden tutup yürümek
ve çimende oturup otlarla kavga etmek :)

ne bakıyosun diyor çocuğa bu kadr asi benim kız