HaTıRLaMaK İsTeMıYoRum :(

24.12.2009 hastaneden çıktıktan sonra
ilk doktor randevumuz
sabah uyandım oturma odasına babannemizin yanına
gittik kızımla
uyandığımda renginde bariz şeklde sarı olduğunu anlamıştım
hemen anneme yani kayınvalideme söyledim oda farketti
hatta 2 annemde dün farketmişler ama geçer ve ben üzülürm diye dememişler
keşke deseydiler
doktora gittik
evet sarılık olmuştu değerleri 24 seviyesindeydi ancak kuvez tedavisyle geçebilirdi
önce testler yapıldı sonra tekrar dr gösterdik
hastaneye yatışını yaptırın dedi
o an dünyam başıma yıkıldı
ağlamaklı bir sesle hemen mi dedim
ne zamn çıkar nie evde geçmezmi diyordum
dr sorduğum peki oda bulabilcekmiyiz boş oda varmı dedim
bana verdiği cevap
bebek odada kalmayacak küvezde kalacak
doğal olarak ayrı kalcaksınız dedi
orda yığılıp kaldım eimde bnde şaşkınlık içindeydik
5.kata çıkıp yatışını yapın dedi hemşire
bana dönüp sende bebeğini emzir daha sonra
bebek yoğun bakımına getirip teslim et dedi
emzirme odasında hem emziriyorum
hemde yaşlar süzülüyor gözümden engel olamıyorum
hıçkıra hıçkıra ağlıyorum
minicik elleriyle dokunuyor sanki ayrılacağını oda hissediyordu
emzirdim bebek yoğun bakımına gittim eşimle
meleğimi verdim nasıl ağlıyorum
hemşiler üzülme biz çok iyi bakıcaz
düzelecek ağlama oda hissetmesin dediler
onların eline verirken hayatımda böyle bir acı yaşamadım
sanki yüreğim parçalandı
verdim çıktım
hemşire kapıda bekle kıyfatelerini verelim dedi
bekledim uçkun bebeğin annesi diye seslendi
gittim kızını emzirmedinmi dedi
emzirdim dedim hala aç ellerini yiyor gel biraz daha emzir dedi
içeri girdim
battaniyesine sarmışlar çırılçıplak
ellerini öyle kemiryor minnacık parmaklarını
öyle aç olduğunu görünce dahada ağladım emzirdim
kopamıyordum
yine teslim ettim daha doğrusu elimden aldılar
sana kalsa hiç bırakmazsın ne kadr çok zamn kaybetmezsek o kadr çabuk kavuşacaksın die elimden aldırlar
ameliyatımı unuttum bile umrumda da değildi
yüreğimn parçalanmış acısı ameliyatımın acısını çoktan unuttrmuştu bile
dışarda bekleme koltukları var orda bekledim 1 saat
evde herkes elimde bebeğimle beklerken ben bomboş pusetle girdim
eve :(
bağıra bağıra ağlayarak
2 annem -ananem-teyzem-ablam herkes evde
kendimi tutamıyorum hemen odaya koştum
beşiğine yastığını aldım kokluyorum
ben ağladıkça onlarda üzüldüler kendimi odaya kapttım saatlerce ağladım
bırak konuşmaya odadan çıkmak istemedim
sürekli süt sağıyrdum akşam 17: 00 oldu
gittim sağdığım sütü verdim kızımı uzaktan camdan görebildim
ben ona baktığımda uyuyordu
hemen kıpranmaya başladı gözünü açtı sanki geldğimi hissetdi
sütü verdiler hemen
gece yine geleceğim dedim
gece 2de yine gittim bu sefer odanın kapısından baktım
hiç durmamış sürekli emmek istemiş mama vermişler
senin kız çok beter hep yemek istedi dediler
ertesi gün sabah yine gittm 09:00da süt götürdüm
akşam 16:30da
gece 01:30da
ertesi sabah 07:00de
derken 2 gece kalmıştı düşünsenize hiç dokunamamıştım
o 2 gün yıllar  olmuştu bana
sabah 10da kontroller yapıldı
biraz düşmüştü 14e çok dikkat etmemizi ertesi gün kontrole getirmemiz söylediler
çıkış yapıldı
kucağıma aldım doya doya kokladım doya doya emzirdm
canım sensiz nasıl ayrı kalırdım
tam 1 ay gece her saat başı kalkıyordum
ışığı açıp rengini kontrol ediyordum
neyseki atlattı allahım sana binlerce şükür
rabbim bundan büyük dert vermesin
.hayatım boyunca o 2 günü hatırlamak istemiyorum